Λαιμαργεία που σκοτώνει...

[izyflboy]

Έχω πάει σε μία γιορτή στο χωριό και είχα μαζί και τον σκύλο μου γιατί ήμασταν και οι δύο μόνοι, δεν ήθελα να τον κλείσω στο σπίτι. Στην αρχή όλα καλά και ήρεμα, ο σκύλος είναι ένα κόκερ 4 ετών και είναι γενικά πολύ ήρεμος για την ράτσα του. Κάποια στιγμή έχει μαζευτεί πολύ κόσμος και αρχίζουν να τρώνε όλοι από αυτά που έψηνε ο δήμος για τη γιορτή. Ο μικρός άρχισε να τα χάνει από την φασαρία και τις μυρωδιές αν και όπως κάθε μέρα έτσι και τότε είχε φάει κανονικά τις μερίδες του.'Ενας φίλος για να τον ηρεμίσει κόβει ένα μικρό κομμάτι από το λουκάνικο που έτρωγε και το δίνει στο στόμα του, όμως ο τρελός πηδάει πάνω του και αρπάζει όλο το υπόλοιπο κομμάτι μαζί με το ξυλάκι και το καταπίνει ολόκληρο αφού το δάγκωσε μία φορά στα γρήγορα. Την πρώτη μέρα έβγαλε λίγο από το φαγητό του αλλά τα σημάδια του κινδύνου φάνηκαν τη δεύτερη μέρα (μέχρι να φτάσουμε σε κτηνίατρο λόγο απομακρυσμένης περιοχής), έκανε συνέχεια εμετό και δεν ήθελε να φάει τίποτα, μόνο λίγο νερό με το ζόρι. Εν τέλη μετά από επισκέψεις σε μερικά κτηνιατρεία γιατί κανείς δεν μπορούσε να δεί κάτι, κατέληξε σε γαστρεντερολόγο ανθρώπων που κατάφερε και αφαίρεσε το ξύλο χωρίς χειρουργείο και παρενέργειες. Ο μικρός θα πέθαινε γιατί η μύτη από το ξύλο είχε αρχίσει να του τρυπά το στομάχι. Τώρα είναι καλά και τον κρατάμε μακριά από γιορτές και σουβλάκια. Αν σας τύχει κάτι παρόμοιο γρήγορα σε ιατρείο μην προσπαθήσετε να δοκιμάσετε να το βγάλετε μόνοι σας.

[Morgan_A]

Καλώς όρισες στην συντροφιά μας φίλε μου και περαστικά στον σκυλάκο σου!

Πωπω τι μπορείς να πάθεις στα καλά καθούμενα...!!!
Τυχερούλης ήταν μέσα στην ατυχία του που μπόρεσε και αφαίρεσε ο γιατρός το καλαμάκι χωρίς να χρειαστεί επέμβαση...
Έχεις απόλυτο δίκιο, η μεγάλη λαιμαργία που έχουν μερικά σκυλιά τα βάζει σε θανάσιμο κίνδυνο!!!

Έχω αντιμετωπίσει και εγώ στο παρελθόν πολύ σοβαρό πρόβλημα με ένα σκυλάκι πολύ λαίμαργο που είχα τότε!
Άρπαξε στο δρόμο, όπως περνάγαμε δίπλα από ένα αλουμινόχαρτο που κάποιος είχε βάλει με αποφάγια για να φάνε οι αδέσποτες γατούλες της γειτονιάς, ένα κόκκαλο από κοτόπουλο και μέχρι να σκύψω και να τον πιάσω, να του το βγάλω από το στόμα, το κατάπιε αμάσητο, επειδή ήξερε ότι θα του το έπαιρνα...
Και όπως καταλαβαίνεις από την επόμενη μέρα άρχισε ο Γολγοθάς μας...
Άρχισε να έχει αίμα στα κακάκια και να κάνει και εμετούς επίσης με αίμα!!! Εννοείται ότι δεν έτρωγε και δεν έπινε ούτε γουλιά νερό και ότι άρχισε να λιώνει το σκυλί στην κυριολεξία και δεν μπορούσαμε να του κάνουμε τίποτα, επειδή πριν 30 περίπου χρόνια που συνέβη αυτό το περιστατικό, δεν είχαν οι κτηνίατροι ούτε υπερηχογράφους ούτε όλα αυτά τα μηχανήματα που υπάρχουν τώρα και που μπορούν να βοηθήσουν σε πολλά θέματα.
Έφθασε πραγματικά ένα βήμα πριν τον θάνατο και από θαύμα σώθηκε!!!

Εγώ περιττό να σου πω, ότι από τότε έχω πάθει τέτοια φοβία με τα κόκαλα που δεν θέλω ούτε να τα βλέπω, όχι να τα δώσω σε ζώο... και δεν μιλάω τώρα για κόκαλα κοτόπουλου που είναι άκρως επικίνδυνα, μιλάω για οτιδήποτε κόκαλο, αλλά αυτός που πέρασε όλη αυτήν την ταλαιπωρία, δυστυχώς το μάθημα δεν το πήρε... και μέχρι τα βαθιά του γεράματα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι... ήταν πάντα το ίδιο λαίμαργος, έζησε όμως μέχρι τα 18,5 χρόνια!